رهروان حقیقت

✨🍥فراموش کردن موهبت های روحانی در خلال زندگی روزمره 🍥✨

همۀ ما دروناً به موهبت‌های روحی که به ما اهدا شده، آگاه هستیم، مشکل اینجاست که آن‌ها را فراموش می کنیم، فراموش می کنیم یعنی اینکه: “هر روز فراموش می کنیم. ”

من یک لیست از منابع فردی آماده کرده ام، که شما را قادر می‌سازند با قدرت و لذتِ بیشتری در زندگی گام بردارید. خروجیِ این لیست، فعالیتهایِ کوتاهی هستند که می توانید روزانه آن‌ها را انجام دهید. یک زمان کوتاه در روز و یک نتیجۀ بلند مدت.

۱- خردِ ندایِ درون:
ما اغلب اجازه می دهیم که تعقّل بر ندایی که از درونِ ما می‌آید غالب شود، به نظر من بصیرت نیز مانندِ باقیِ حواسِ فیزیکی، یک حس است که در بدنِ شما وجود دارد.
هنگامیکه برای انجام یکسری از کارها، گیج و دستپاچه می شوید، دوباره آنرا با حواسِ بدنی تان بررسی کنید، مخصوصاً در ناحیۀ شکم. اگر جواب “بله” باشد احساسِ منبسط شدن و رهایی و اگر جواب “خیر” باشد احساسِ سفتی و تنگی بوجود می آید. اجازه ندهید که همیشه فکر حرفِ آخر را بزند، اغلبِ اوقات، ندایِ درون و بدنِ شما بر بهترینها آگاه هستند.

۲- قدرتِ صدایِ بیرون:
در بسیاری از ما ناراحتی و تَنِشِ‌های عصبی، در ناحیۀ گردن و حلق نمود پیدا می کنند، این موضوع باعث می شود که نتوانیم با اعتمادِ به نفسِ لازم، از صدایمان استفاده کنیم.
زمانی را در طول روز به آواز خواندن و خندیدن اختصاص دهید، این عمل تَنِش و ناراحتی را از بدن بیرون می کند. همچنین روزانه زمانی را برایِ تنفسِ صدادار در نظر بگیرید، به اینصورت که: بازوهایتان را به حالتِ “V” بالایِ سرتان نگه دارید، و هوا را با صدایِ “آ آ آ آ آ آ آ آ آ. . . ” ممتد بطوری که حجمِ صدا را در حالِ بازدم به آرامی افزایش دهید، بیرون دهید. کائنات دوست دارد صدایِ شما را بشنود.

۳- سکوتِ پیوسته و عمیق:
آیا نسبت به یک تصمیم احساسِ سردرگمی و گمراهی می کنید؟
پیاده روی در طبیعت و پس از آن، گذراندنِ ساعتی در سکوت می تواند راه حل‌های عمیقتری در مورد تصمیمتان برایتان نمایان سازد. من سعی می کنم حداقل یکبار در هفته برایِ پیاده روی به طبیعت بروم، و بعد از پیاده روی مدتی در حالتِ سکون و سکوت قرار می گیرم تا درگیری هایِ عاطفی و احساساتِ زندگی در من پاک و شفاف شوند.

۴- تنفس با تمامِ وجود:
هر زمانیکه نفسِ عمیق می‌کشیم، باعثِ تحریکِ مثبتِ سیستمِ عصبیِ گوارشی میشویم. تنفسِ آگاهانه باعثِ کاهشِ فشار و اضطراب و قرار گرفتن در حالتِ آرامش می شود. ما فراموش میکنیم که هر روز و هر ساعت نفسِ عمیق بکشیم.

۵- خیره شدن:
به عنوانِ یک مدرّسِ یوگاو مستر مدیتیشن، من پرتو جو و سالکینی را دیده‌ام که حتی در سطوحِ پیشرفته برای مدت طولانی در یک حالتِ سکون قرار میگیرند اما چشمانِ آن‌ها سرگردان به اینور و آنور حرکت می کند. “چشمانِ سرگردان نشاندهنده فکر سرگردان هستند”.
سعی کنید به مرحلۀ بعدی بروید و چشمها را نیز در حالتِ سکون نگاه دارید. این صرفاً یک حرکتِ یوگا نیست، بلکه در برقراری ارتباط با دیگران نیز تاثیر گذار است.

۶- تخم مرغهایِ شانسی:
خیلی از ما هنگامِ خودسازی دارایِ ذهنیتِ “یک گرگِ تنها” هستیم؛ یعنی پیش خود فکر میکنیم: ” من باید خودم به تنهایی از پسِ مسائل بر بیایم”.
سعی کنید از مردم به عنوانِ کمربندِ ابزاری برایِ رشدِ خودتان استفاده کنید، در پیرامونِ شما مردمِ زیادی هستند که آنجا منتظر شما ایستاده اند، حفاظ را بشکنید و بیرون بیایید، با آن‌ها جهتِ دریافتِ بازخورد ارتباط برقرار کنید. به عنوانِ گامِ اول بطورِ ناگهانی نامِ ۱۲ نفر از کسانی را که دوست دارید با آن‌ها ارتباط نزدیکتری داشته باشید جدا کنید و بطور جداگانه با آن‌ها برنامۀ ناهار بگذارید. من سعی می کنم برای حفظ، تقویت و بازگشائیِ ارتباطاتم، حداقل هفته‌ای یکبار با دوستانم ملاقات کنم.

۷- کمربندِ ابزارِ دیگران بودن:
این موهبت، به همراهِ موهبتِ قبلی دست به دستِ هم هستند.
شما بخشی از جامعۀ دیگران هستید، کمربندِ ابزارِ دیگران باشید، دمِ دستِ دوستتان باشید. کنارِ او باشید، بزرگترین کمک شما شاید تنها در کنارِ او بودن و گوش دادن به حرفهایِ او باشد و القایِ این احساس به او که او “تنها” نیست.

۸- فارغ از خود بودن:
خدمت رساندنِ فارغ از خود، احساس خوبی به شما میدهد. من داوطلبانه مدرسِ رایگانِ یوگایِ ۱۰ نفر شدم و به طور متمرکز برایِ جلوگیری از مصرفِ دارو و الکل رویِ آن‌ها کار می کنم. این یک چالشِ جالب برای من است، هنوز احساسِ انرژیِ زیادی می کنم وقتی که تغییراتی را که می خواهم، به صورتِ بالفعل در جهانِ پیرامونم می بینم.
سعی کنید به صورتِ داوطلبانه و رایگان در یک رستوران، مرکزِ آموزش، مدرسه و. . . مشغول به کار شوید. اینکار قلب شما را مملو از شادی و شعف می کند.