رهروان حقیقت

لغت ودا veda به معنی دانستن از ریشه کلمه وید vid در سانسکریت می‌آید. بنابراین ودا به معنی آگاهی است یا بهتر می‌توان گفت به معنی دانش برتر یا حداعلی. علم ودیک رسیس vedic rsis از یک دانش هدایتگر و مرموز و برگرفته از یک حقیقت عالی به‌دست می‌آید.
بر طبق روایات ویاسا vyasa به چهار ودا: راج rg (یا ریک rik) یاجور yajar سما و اتروا atharva تقسیم می‌شوند. ریگ ودا یک ودای روحانی است. یاجورودا مربوط به وردهائی است که مخصوص قربانی کردن نوشته شده است. سماودا با مناجات و آترواودا با آئین ودیک، فلسفه، تمرین و ورزش سروکار دارد.
هر ودا به چهار قسمت تقسیم می‌شود:
۱. مانتراها mantras که کلامی شاعرانه دارند و حقیقتی آشکار را بیان می‌کنند.
۲. کتاب راهنمای برهمن‌ها مخصوص مراسم قربانی.
۳. بیان فلسفی آرنیاک‌ها aranyakas و مدل‌های مختلف مدیتیشن.
۴. اپانیشادها که آئینی روشن و فلسفه صحیحی را در مانتاراها ایجاد می‌کنند.
سال‌هاست که وداها، موضوعی جنجالی در میان فلاسفه، محققین و تاریخ‌نویسان بوده است. نویسندگان غربی دوره وداها را در حدود ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح تعیین کرده‌اند.
تاریخ‌نویسان ودیک هندی به دوره‌ای اشاره می‌کنند که چندین هزار سال قبل از میلاد مسیح بوده است. وداها منشأ همه دانش‌های لاحق در هند هستند. نظیر یوگا، فلسفه، روانشناسی یا معرفت نفس، جامعه‌شناسی، علم، دارو، رقص، نمایشنامه، هنر و معماری که تقریباً همه تلاش‌های معنوی و روشنفکرانه ریشه در وداها دارند. راز وداها در سمبل‌هائیست که از آن ریشه گرفته‌اند و این‌ها ما را بر این می‌دارند تا آنچه را که درباره آن‌ها گفته می‌شود ندیده بگیریم مبنی بر این‌که این سرودهای روحانی یک مشت حرف‌های بچه‌گانه از مردمی بدوی است. دسته دیگری از نویسندگان ادعا می‌کنند که پیامبران ودیک آن‌طور که ادعا می‌کردند و خواسته قلبی آنها بوده است عمیقاً درگیر مسائل روحانی نشده بودند و کسی بایست می‌فهمید که این روح‌های پربرکت عاشق زندگی‌های پرزرق و برق بودند و کسانی نیز بودند که لذت‌های طبیعی را در طبیعت جستجو می‌کردند و در واقع در یک زندگی رازگونه غوطه می‌خوردند و این آنجائی بود که این تناقض‌ها پایان یافت.
● فلسفه لاحق
ما می‌توانیم گوهرهائی را در فلسفه هند در وداها دنبال کنیم. جستجوی روح در (آتما) Atma، درک ذهن در (ماناس) Mana انرژی‌هائی که رشد می‌کردند و بیرون راندن و پایداری نیروهای روانکاوانه بشر در پرانا و ریشه موضوعات مرتبط با هم را در وداها می‌توان یافت. همچنین تمرین تمرکز و مدیتیشن را نیز می‌توان در وداها پیدا کرد.
لغت یوگا در احساسی است که یک فرد را به پرهیز می‌رساند و این در ریگ ودا ناشناخته نبوده است.
● وداها و یوگا Vedas Yoga
سن ریگ ودا منشأ یک دوره تاریخی است که در آن حکیمی بزرگ تکنیک‌های یوگا را به‌خوبی می‌دانست و روش آنها شهودی و برخاسته از وحی الهام بود. روش و یک رسیس شهودی بود و در آن فهمی عمیق از حقیقتی جاودانه که رازی بزرگ در آن نهفته بود، وجود داشت. ارتباط آنها غیرقابل توصیف بود و نمی‌توانستند جنبه منطقی و عقلانی آن‌را نادیده بگیرند.
دارسنیکاس‌ها Darsanikas (فلاسفه) با سوتراکارها Sutrakaras (نویسندگان لاحق سوتراس) خودشان را در وظیفه بسیار دشوار تفسیر ارزشمند و متعالی درون پیامبران ودیک سهیم می‌دانستند تا آن‌را با بیانی روشنفکرانه که هم عقلانی و هم منطقی بود بازگو کنند. در این زمان بود که یک یوگی بزرگ و فلاسفه‌ای مثل پاتانجالی Patanjali که همه رشته‌های نیاکان خود را جمع‌آوری کرده بود (ودیک رسیس‌ها، دستور زبان‌ها، زبان‌شناس‌ها، فلاسفه) آن‌ها را در یک پرده نقش‌دار درخشان مثل یوگاسوترا آماده کرده و آن‌را ارائه داده بنابراین در پشت یوگا بعضی رشته‌ها وجود دارد که هم قابل مشاهده و هم غیرقابل مشاهده‌اند که این مجموعه بزرگی از دانش وداها هستند.
● تشبیه یک رودخانه و انشعاباتش
وداها می‌توانند با فوران باشکوه رود گنگ Genga در گوموک Goumoukh در گانگاتوری Gangotory مقایسه شوند و همانطور که گنگ می‌جوشد و شادمانه از دل کوه می‌گذرد، انشعابات دیگری نیز به آن ملحق می‌شود و به‌سوی دشت پهناور و وسیعی از گنگ سرازیر می‌شود. این کنایه از انشعابی است به نام اپانیشاد که با زحمت و دقت ایجاد شده و با روح، ذهن، انرژی و احساس ارتباط دارند. انشعابات دیگری نیز از گسترش وداهائی که فلسفی بوده رو به افزایش گذاشته و نیروهای ماهر طبیعت که آنها را به‌سوی معنویت سوق می‌داده گرفته‌اند. بنابراین یوگا اوج امور معنوی است که از وداها آغاز گردیده و سپس تکمیل شده است.

منبع: یوگا و سلامتی کامل، جولای ۱۹۹۴
برگردان: زهرا کمالی