رهروان حقیقت

مراقبه و سکوت

,,اگر بتوانی هنر آرام بودن را بیاموزی بعدها می توانی در میان پریشان حالی نیز آرام بمانی آنگاه زندگی به ماجرایی بزرگ مبدل می شود .

تنها آنگاه سکوت تو حقیقی معتبر و زنده خواهد بود و خداوند تنها از راه آرامشی زنده به دیدار تو می آید پس در دنیا باش اما از دنیا مباش در دنیا زندگی کن اما نگذار دنیا در تو رخنه کند حرکت کن زندگی کن از دنیا بگذر اما از آن تأثیر نپذیر .

این کار شدنی ست .
معجزه ای بزرگ ، اما قابل وقوع است و با وقوع آن برای نخستین بار طعم سرمستی واقعی را خواهی چشید .
پس از آن هر بامداد تولدی کوچک ، تولدی تازه است .
تو باید پروردگار را ستایش کنی .

او روزی دیگر را به تو ارزانی داشته اگرچه روزهای بسیاری را هدر داده ایم اما خدا مهربان است و به ما فرصتی دیگر داده تا زندگی کنیم تا شاد باشیم تا کامل باشیم .
مراقبه تو را به آغاز تولدی تازه تولدی درونی رهنمون می کند . آغاز سپیده دم درون .
تو فقط از راه مراقبه می توانی از خواب برخیزی و روزی تازه به معنای واقعی را از سر گیری . زیرا تنها از راه مراقبه می توانی بیدار شوی .