رهروان حقیقت

یک انسان معنوی کیست و چه وظایفی دارد؟

در درجه اول فردی است که اصول و قوانین معنوی را شناسایی کرده و بر طبق آن اصول زندگی می کند .
یک فرد معنوی دارای ویژگیهای زیر است :

الف- مسئولیت پذیری
یعنی در همه احوالات و شرایط مسئولیت تمام اعمالش را چه درونی و چه بیرونی به عهده می گیرد. اوضاع و شرایط ،جامعه و افراد را مسبب وضعیت فعلی خویش نمی داند بلکه می داند که نیات، اندیشه ها و اعمال وی موجب چنین وضعیتی شده و این به وی امکان رشد و تصحیح و انجام بهتر دوباره کارها را می دهد.

ب : درک و پذیرش مفهوم یگانگی خداوند
یاری از افرادی که درک سطحی از معنویت دارند و خداوند را به عنوان شخصیت فرض می کنند . این درک سطحی یا باعث واپس زدگی از طریق معنوی می شود یا درصورت پذیرش موجب پرستش شخصیت استاد می گردد که هر دو نادرست اند.

ج:درک قانون کارما
یک انسان معنوی قانون کارما را درک کرده و می داندکه اندیشه ها و افکار این لحظه آینده اش را شکل می دهند . بنابر این مراقب افکارش است و افکاری را در سر می پروراند که خواهان عینیت یافتن آن است و او نیز می داندکه حال او حاصل افکار و نیات گذشته اوست .
د: او تمام کارهایش را با نام و نیت خداوند شروع می کند .
هدفش را خدمت به خداوند قرار داده و تمام زندگی او تحت تاثیر هدفش قرار گرفته است .وی همواره به دیگران خدمت کرده و از این طریق خود را مجرایی برای عبور و عملکرد روح قرار می دهد و همواره از این نکته ظریف آگاه است که چگونه بدون دخالت در حریم شخصی افراد به آنان کمک کند . 👈وظایف یک انسان معنوی در قبال خود:

الف :خویش انضباطی : عاملی اساسی و مهم در رشد آگاهی فرد می باشد

ب : تسلیم :مفهوم تسلیم چیست ؟ چگونه می توان تسلیم بود ؟ آیا تسلیم به معنای تکیه تام بر روح الهی است ؟

تسلیم یکی از مهمترین ارکان رشد آگاهی است چرا که تنها با تسلیم است که اشراق و بصیرت و دانش حقیقی معنوی را کسب کرده و به اقلیم خداوند گام می نهیم .
حال این سوال پیش می آیدکه به چه کسی باید تسلیم بود ؟
به استاد درون یا “روح الهی-خویشتن حقیقی” باید تسلیم بود .

سعی نابرده در این راه به جایی نبری —- مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن — ظلمات است بترس از خطر گمراهی

اولین گام تسلیم ،رها کردن تمام تنش ها و تضاد ها ست .
سپردن همه مشکلات و مسائل به استاد درون ” روح الهی” و نکته در اینجاست که فرد درست زمانی به این مرحله یعنی تسلیم حقیقی می رسد که یقین داشته باشد استاد درون، کنترل او را به دست گرفته و او را در جاده معنویت و رسیدن به مقصد حقیقی راهنمایی می کند .

تسلیم به این معنی نیست که ما هیچ تلاش و کوشش نکنیم بلکه بدین معناست که علی رغم تلاش مان به نتیجه امر وابسته نباشیم و نتیجه را به استاد درون واگذار کنیم.و نه تنها با زیرکی ها و ترفندهای ذهنی کار رو به انجام رسانده و رها سازی در انتها صورت پذیرد بلکه همواره امورات خویش را بدست فرا ذهن برتر کیهانیمان یا روح الهیمان به انجام برسانیم و با قلبی استوار به جلو حرکت کنیم و این را بدانیم که نتیجه هر چه باشد به نفع ما یا نه؟ درسهایی برای ارتقاء و اعتلای روحیمان کسب کرده ایم.

ج: رعایت قانون سکوت :این قانون به خصوص به معنی سکوت در مورد هر آنچه می باشد که مابین استاد درون و فرد می گذرد . آدمها معمولاًبه این قوانین بی توجهی می کنند خصوصاً اگر این آزمون ها مربوط به خودشان باشد .
حقیقت جو فقط مجاز به بیان تجربیاتی است که برای دیگران درس و نکته ای داشته باشد و موجب رشد آگاهی دیگران می شود . در غیر اینصورت اگر بیان تجربه برای خودستایی و اثبات برتری او باشد وی را ا ز ادامه رشد و تجربه درونی باز می دارد .شخص باید این نکته را به خاطر داشته باشد زیرا به مانند لبه تیغ می باشد.

د: تلاش جهت کسب و ارتقاء آگاهی: تلاش جهت کسب و ارتقاء آگاهی از وظایف دیگر یک انسان معنوی است .زیرا وی می داندکه کیفیت زندگی افراد ارتباط مستقیم با میزان آگاهی آن ها دارد.
عواملی که در رشد آگاهی دخالت دارند عبارتند از :

۱٫ توجه دائم ذهن بر روی خدا و مفاهیم برتر و انجام هر کاری با نام او .
۲٫ مطالعه و تحقیق مستدام .
۳٫ درس و تجربه از وقایع زندگی .

یک انسان معنوی باید بداندکه این خود اوست که سطح آگاهی خویش را انتخاب می کند و این اوست که جهان خویش را بنا می نهد . ونیز باید بداندکه آنچه امروز هست حاصل جمع تمامی افکار و موجودیتی است که طی اعصار داشته است .