رهروان حقیقت

چند نفری که در جستجوی آرامش و رضایت درون بودند، نزد یک استاد رفتند و از او پرسیدند:
استاد شما همیشه یک لبخند روی لبت است و به نظر ما خیلی آرام و خشنود به نظر می رسی، لطفا به ما بگو که راز خشنودی شما چیست؟
استاد گفت: بسیار ساده !

من زمانی که دراز می کشم، دراز می کشم.
زمانی که راه می روم، راه می روم.
زمانی که غذا می خورم، غذا می خورم.

این چند نفر عصبانی شدند و فکر کردند که استاد آنها را جدی نگرفته است؛ به او گفتند که تمام این کارها را ما هم انجام می دهیم،
پس چرا خشنود نیستیم و آرامش نداریم؟

استاد به آنها گفت:
زیرا زمانی که شما دراز می کشید به این فکر می کنید که باید بلند شوید ،
زمانی که بلند شدید به این فکر می کنید که باید کجا بروید، زمانی که دارید می روید به این فکر می کنید که چه غذایی بخورید.

فکر شما همیشه در جای دیگر است و نه در آنجایی که شما هستید !
زمان حال، تقاطع گذشته و آینده است و شما در این تقاطع نیستید، بلکه در گذشته و یا آینده هستید.

به این علت است که از لحظه هاتان، لذت واقعی نمی برید.
زیرا همیشه در جای دیگر سیر می کنید و حس می کنید زندگی نکرده اید و یا نمی کنید؛ در حقیقت شما در جایی زندگی می کنید که ذهن شما آنجاست و چون ذهن تان مستقر نیست شما نیز سردرگمید و آرامش نیافته…